Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Μετάφραση

Τετάρτη 30 Σεπτεμβρίου 2015

Παππού & Γιαγιά Σ' ΑΓΑΠΩ γιατί...

"Του παιδιού μου το παιδί, είναι δυο φορές παιδί" λέει ο λαός και δεν έχει άδικο


Η του Οκτώβρη κάθε χρόνο όπως αποφασίστηκε στη γενική συνέλευση του Ο.Η.Ε. το 1990, είναι αφιερωμένη στα αγαπημένα πρόσωπα όλων μας, τον παππού και τη γιαγιά  για να αποτίσει φόρο τιμής στους ανθρώπους που αγωνίζονται και βρίσκονται πάντα στο πλευρό των παιδιών τους.

Μέσα στην οικογένεια ο ρόλος του παππού και της γιαγιάς είναι πάρα πολύ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΣ. Η σχέση των παππούδων και των γιαγιάδων με τα εγγόνια τους ΜΟΝΑΔΙΚΗ. Η αγάπη ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΗΣ. Ανεκτίμητη αξία. Βοηθούν, φροντίζουν, αγκαλιάζουν, προσέχουν, χαίρονται, συντροφεύουν, καμαρώνουν, προσφέρουν υποστήριξη και ασφάλεια, είναι πάντα εκεί, γίνονται παιδιά κοντά στα εγγόνια τους, αγαπούν και λατρεύουν χωρίς όρους...

Κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα... 

Κάποτε οι παππούδες μου και οι γιαγιάδες μου ήτανε μωρά... μεγάλωσαν σαν κι εμένα και πήγανε σχολείο... έπαιζαν κι αυτοί παιχνίδια και όταν μεγάλωσαν είχαν φίλους... κι ερωτεύτηκαν... και παντρεύτηκαν... η γιαγιά μου κι ο παππούς μου έκαναν ένα μωρό, τη ΜΑΜΑ μου... και οι άλλοι δύο έκαναν ένα μωρό, τον ΜΠΑΜΠΑ μου... η μαμά σου ζούσε με την οικογένειά της ευτυχισμένη στην πόλη... κι ο μπαμπάς μου ζούσε ευτυχισμένος με την οικογένειά του στο χωριό... όταν μεγάλωσαν και οι δύο, γνωρίστηκαν και ερωτεύτηκαν... και παντρεύτηκαν... και έκαναν ένα μωρό ΕΜΕΝΑ!!! Από τη μέρα που γεννήθηκα οι παππούδες μου και οι γιαγιάδες μου με αγαπούν πολύ... κι εγώ τους αγαπώ πάααααααααρα πολύ.


Παππούλη & Γιαγιά, σου χαρίζω μια τεράστια καρδιά και ξέρεις γιατί; Γιατί...

Με φροντίζεις... Με αγάπη με γεμίζεις
Πάντα με  βοηθάς... Όμορφα μου τραγουδάς.
Μου μαγειρεύεις... Με χαϊδεύεις
Μου τηγανίζεις πατατούλες... Με πηγαίνεις συχνά βολτούλεςς
Μου παίρνεις δωράκια... Μου δίνεις γλυκά φιλάκια
Μου κάνεις αγκαλίτσες... Κάνουμε μαζί δουλίτσες
Παραμυθάκια μου διαβάζεις.... Ποτέ δε μου φωνάζεις
Όμορφα με κοιμίζεις... Γλυκά με νανουρίζεις
Μου φτιάχνεις γλυκά... Νόστιμα φαγητά
Τρυφερά μου μιλάς... Μες στα μάτια με κοιτάς

Μια  τεράστια καρδιά γεμάτη ΑΓΑΠΗ από τα μικρά ΑΠΙΘΑΝΑ ΝΗΠΙΑΚΙΑ  για τον παππούλη και τη Γιαγιάκα.

ΠΑΠΠΟΥ... ΓΙΑΓΙΑ... ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!!
  
















Ο παππούς και η γιαγιά μέσα από την τέχνη!!!

Πολλοί Έλληνες αλλά και ξένοι ζωγράφοι εμπνεύστηκαν και ασχολήθηκαν με τα πολυαγαπημένα μας πρόσωπα που δεν είναι άλλα από τον παππού και τη γιαγιά. Τα "Απίθανα Νηπιάκια" μας, παρατηρούν τους πίνακες, περιγράφουν, και σχολιάζουν, πρόσωπα, χρώματα, έκφραση, συναισθήματα, μιλούν για τα δικά τους συναισθήματα που δεν είναι άλλα από την αγάπη, τη χαρά, την ευτυχία, τη στοργή, την τρυφερότητα.


Η συνέχεια αύριο με πολλές πολλές εκπλήξεις για τον παππού και τη γιαγιά!!!


Τρίτη 29 Σεπτεμβρίου 2015

Ο Άκης ο Ψαράκης μαθαίνει "κανόνες"

Οι μέρες περνούσαν κι όλα τα ψαροπαιδάκια του βυθού πήγαιναν με χαρά στο ψαρονηπιαγωγείο της κυρίας Χρυσαφένιας, της γοργόνας. 


Έπαιζαν, τραγουδούσαν, μάθαιναν να ζωγραφίζουν να φροντίζουν το βυθό, να κρύβονται στα βράχια και πώς να προστατεύονται από τους εχθρούς τους  και τα δίχτυα των ψαράδων.
Από την πρώτη κιόλας μέρα η κυρία Χρυσαφένια μάζεψε τους ψαρομαθητές γύρω της να τους μιλήσει για το πώς έπρεπε να συμπεριφέρονται στο ψαρονηπιαγωγείο για να ζούνε καλύτερα.
-Με τους κανόνες ψαροπαιδάκια μου η ζωή μας στο ψαρονηπιαγωγείο θα πιο εύκολη. Έτσι όλοι θα ξέρουμε τι πρέπει και τι δεν πρέπει να κάνουμε έλεγε η κυρία Χρυσαφένια και άρχισε να τραγουδά με φωνή  μελωδική. 



Στο ψαρονηπιαγωγείο  μου πάντα φροντίζω

να είμαι στην ώρα μου το πρωί

λέω σε όλους καλημέρα

είμαι ευγενικό ψαροπαιδί.


 Με τους ψαροφίλους μου ποτέ δε μαλώνω

είμαστε όλοι φίλοι καλοί

δε φωνάζω, δεν τσιρίζω

είμαι υπάκουο ψαροπαιδί.


 Τα πραγματάκια μου τα συμμαζεύω

πάντα τα τακτοποιώ

την κυρία μου την προσέχω

την ακούω δεν αντιμιλώ.


 Στο βυθό μας πάντα φροντίζω

τα σκουπίδια να μη σκορπώ

τους εχθρούς να αποφεύγω

 και σε δίχτυα να μην μπλεχτώ.

. Αμέσως πήρε μελάνι και έγραψε το τραγουδάκι επάνω σ’ ένα μεγάλο κοχύλι.


-Αυτό το τραγουδάκι  θα το έχουμε σαν φυλαχτό μας, δεν πρέπει να το ξεχνάμε ποτέ, θα το ακολουθούμε πιστά για να περνάμε καλύτερα στο ψαρονηπιαγωγείο μας, είπε η κυρία Χρυσαφένια και  κρέμασε το κοχύλι με το τραγουδάκι που μιλούσε για τους κανόνες του  κάπου ψηλά για να το βλέπουν όλα τα ψαροπαιδάκια.
Όλα όμως…
Όλα, εκτός από τον Άκη, τον Ψαράκη που ήταν λιγάκι άτακτο και ανυπάκουο ψαροπαιδάκι.


Σχεδόν κάθε μέρα έρχονταν  στο ψαροσχολείο αργοπορημένος.
-Άργησα να ξυπνήσω κυρία γιατί είχαμε κόσμο εχτές στο ψαρόσπιτό μας και κοιμήθηκα αργά, έλεγε συχνά.
Τα πράγματά του δεν τα τακτοποιούσε ποτέ και συχνά στα διαλείμματα απομακρυνόταν από την αυλή του ψαρονηπιαγωγείου.
Κάποια μέρα κι ενώ έπαιζαν όλα μαζί κρυφτό γύρω από το μεγάλο τρύπιο κοχύλι ο Άκης, ο Ψαράκης απομακρύνθηκε αρκετά από τα άλλα ψαροπαιδάκια και την κυρία Χρυσαφένια για να μπορέσει να κρυφτεί και βρέθηκε κοντά στο μεγάλο βράχο. Ξαφνικά αυτό που αντίκρισε μπροστά του τον έκανε να τρομάξει πολύ. Ήταν ο Ζαχαρίας, ο τεράστιος Καρχαρίας που έκανε τάχα ότι κοιμάται, ανοίγοντας κρυφά μια το ένα μάτι μια το άλλο. Ο Άκης, ο Ψαράκης γούρλωσε τα ματάκια του και πριν προλάβει να αντιδράσει -Χλαπ βρέθηκε στα σαγόνια του Ζαχαρία, του Καρχαρία που επειδή ήταν πολύ πεινασμένος τον κατάπιε ολόκληρο.


-Ωχ ψαροθεούλη μου βοήθησε με να γλιτώσω. Έλεγε με τρεμάμενη φωνή, ο Άκης, ο Ψαράκης. Μάταια όμως σε λίγο βρέθηκε στην κοιλιά του Ζαχαρία, του Καρχαρία. Ήταν όλα σκοτεινά εκεί μέσα.
Βοήθειααα!!!. Βγάλτε με από δω μέσα, φοβάμαι. Όσο κι αν φώναζε δεν τον άκουγε κανείς.
Ο Άρης ο Καλαμάρης  που ήταν κρυμμένος πίσω από ένα κοράλλι, είδε από μακριά τι είχε συμβεί και έτρεξε αμέσως να ειδοποιήσει κυρία Χρυσαφένια.
-Κυρία, κυρία τρέξτε, τον Άκη το Ψαράκη τον κατάπιε ο Ζαχαρίας, ο Καρχαρίας.
Η κυρία Χρυσαφένια δεν ήξερε τι να κάνει. Μάζεψε όλα τα ψαροπαιδάκια της μέσα στο ψαρονηπιαγωγείο  και προσπαθούσε να σκεφτεί κάτι για να σώσει το μικρό της ψαρομαθητή.
-Να ζητήσουμε τη βοήθεια των μεγάλων ψαριών, είπε ο Νάκης, ο Μπαρμπουνάκης φοβισμένος.
Ο Σταύρος, ο Γαύρος που ήταν και ο πιο μικρούλης έβαλε τα κλάματα.
-Θα μπορέσουμε να τον γλιτώσουμε κυρία, είπε με τρεμάμενη φωνή.
-Να κάνουμε γρήγορα κυρία,  είπε η Ελίνα, Χταποδίνα που ήταν η καλύτερή του φίλη
Καθώς όλοι προσπαθούσαν να βρουν μια λύση για να γλυτώσουν τον αγαπημένο τους ψαροσυμμάθητή και ενώ η η κυρία Χρυσαφένια καθόταν άφωνη γεμάτη αγωνία, ένοιωσε ένα χάδι στα μαλλάκια της κάτι. Ήταν η Ροδούλα, η μικρούλα νεραϊδούλα του βυθού που ήταν ο φύλακας άγγελος του Άκη του Ψαράκη.
-Έχω ένα σχέδιο για να γλιτώσουμε το φίλο μας, της ψιθύρισε κάτι μες στο αυτάκι  και πέταξε προς τον μεγάλο βράχο.  


Ο Ζαχαρίας, ο Καρχαρίας κοιμόταν βαριά  πίσω από το μεγάλο βράχο και ροχάλιζε. Η Ροδούλα ανέβηκε επάνω του και άρχισε να τον γαργαλάει. Ο Ζαχαρίας έβαλε τα γέλια χωρίς να αντιληφθεί τι του συμβαίνει. Γελούσε με την ψυχή του με ανοιχτό το στόμα για αρκετή ώρα κι από το πολύ γέλιο τον έπιασε λόξυγκας.
-Γκκ γκκ γκκ και ξαφνικά  κάνει γλουπ και να σου πετάχτηκε ο Άκης μέσα από το στόμα του γιατί ο Ζαχαρίας, ο Καρχαρίας από τη λαιμαργία του τον είχε καταπιεί αμάσητο και δεν τον είχε χωνέψει.


Αμέσως ο Άκης άρχισε να κολυμπά γρήγορα γρήγορα ώσπου έφτασε στην αγκαλιά της αγαπημένης του  κυρίας που ήταν κρυμμένη πίσω από μια μεγάλη αχιβάδα μαζί με τους ψαρομαθητές της και παρατηρούσαν από μακριά όλα όσα συνέβαιναν. Όλοι μαζί έτρεξαν γρήγορα για το ψαρονηπιαγωγείο τους. Εδώ τώρα ο Ακης, ο Ψαράκης ήταν ασφαλής αλλά πολύ τρομαγμένος. Η καρδούλα του φτερούγιζε. Αγκάλιασε την κυρία του την κοίταξε με τα φοβισμένα του ματάκια και έβαλε τα κλάματα
-Σ’ ευχαριστώ ψαροθεούλη μου, ψιθύρισε. Αγαπημένη μου κυρία συγνώμη που σας τρόμαξα. Από δω και πέρα δε θα ξανακάνω ποτέ αταξίες, θα είμαι υπάκουος και δε θα ξεχνάω ποτέ τους κανόνες μας. Θα τους τραγουδώ και θα τους εφαρμόζω συνέχεια.
Από εκείνη την ημέρα ο Άκης, ο Ψαράκης είχε γίνει το πιο υπάκουο ψαροπαιδάκι του ψαρονηπιαγωγείου.
-Εμπρός καλοί μου φίλοι πάμε να τραγουδήσουμε το τραγουδάκι μας. Κι άρχισαν να τραγουδούν όλα με δυνατή φωνή.
Στο ψαρονηπιαγωγείο μου πάντα φροντίζω
να είμαι στην ώρα μου το πρωί
λέω σε όλους καλημέρα
είμαι ευγενικό …

-Λοιπόν ψαροπαιδάκια μου ελάτε να φτιάξουμε όλοι μαζί μία χειροτεχνία. Τα κοχυλάκια που σας έχει χαρίσει ο Άκης θα τα στολίσουμε με μικρά πολύχρωμα πετραδάκια και θα κάνουμε μια συμφωνία κάθε φορά που κάποιος από σας κάνει κάποια αταξία θα του αφαιρώ ένα πετραδάκι ενώ όταν θα κάνετε μια καλή πράξη θα σας το επιστρέφω. Αν στο τέλος του μαθήματος έχετε όλα τα πετραδάκια στη θέση τους τότε θα σας κάνω μια χάρη που εσείς θα μου ζητήσετε. Εντάξει!!!
-Ναιιιιι φώναξαν όλα με μια φωνή και έτρεξαν να αγκαλιάσουν την κυρία Χρυσαφένια.




Με τους "κανόνες" η ζωή είναι πιο εύκολη...  μας δείχνουν πως πρέπει να συμπεριφερόμαστε...  τι πρέπει και τι δεν πρέπει να κάνουμε... μας βοηθάνε να ζούμε καλύτερα στο σπίτι, στο σχολείο, στη δουλειά... 
Ζωγραφίσαμε εντυπώσεις μας από την ιστορία μας 

Click to play this Smilebox slideshow
Create your own slideshow - Powered by Smilebox
free photo slideshow by Smilebox

Φτιάξαμε τα δικά μας κοχυλάκια. Έτσι κάθε φορά που θα κάνουμε  μια αταξία η κυρία θα μας αφαιρεί ένα πετράδι ενώ σε κάθε καλή πράξη θα  μας το επιστρέφει ένα πετράδι. Εάν στο τέλος της ημέρας είναι όλα τα πετράδια στη θέση τους, τότε η κυρία θα μας  κάνει μια χάρη. έτσι παίζοντας μαθαίνουμε καλύτερα.


Παίξαμε κουκλοθέατρο με τις κούκλες της ιστορίας μας




Αύριο θα φτιάξουμε κοχυλάκι και για το σπίτι.


Πέμπτη 24 Σεπτεμβρίου 2015

Τρέχω, ψάχνω για να βρω... της τάξης μου το άλλο μισό!!!

Την προηγούμενη μέρα είχαμε φτιάξει από χρωματιστά χαρτόνια χαρούμενα και γελαστά  απίθανα νηπιάκια για να μας συντροφεύουν μέσα στην τάξη.
Σήμερα το πρωί όμως όταν  μπήκαμε μέσα  στην τάξη αιφνιδιαστήκαμε. Βρήκαμε τα απίθανα νηπιάκια κομμένα στη μέση και σκορπισμένα στο πάτωμα. Τα μαζέψαμε και πήγαμε στην παρεούλα. Και τότε ξαφνικά ακούστηκε μια περίεργη, τρεμουλιαστή φωνούλα. «Εγώ το έκανα… μη με μαλώσετε…  δεν το ήθελα… συγνώμη… αλλά έμεινα μόνο και…» Ήταν το άτακτο ψαλιδάκι που είχε βγει από τη θήκη του όταν έμεινε μόνο του και έκανε ζημιές. 


Τα παιδιά που δεν τους άρεσε καθόλου αυτή η συμπεριφορά άρχισαν να μιλούν μαζί του και να το συμβουλεύουν. «Δεν είναι σωστό αυτό που έκανες… εμείς μέσα  στην τάξη προσέχουμε, φροντίζουμε τα πράγματά μας και δεν τα καταστρέφουμε… θα σε παρακαλέσουμε να μην το ξανά κάνεις» Το άτακτο ψαλιδάκι που στενοχωρήθηκε πολύ γι αυτό που είχε συμβεί, ζήτησε συγνώμη, υποσχέθηκε πως δε θα το ξανακάνει και κάθισε ήσυχα δίπλα στα παιδιά για να παρακολουθήσει το μάθημα.

Συζητήσαμε με τα παιδιά για το τι θα μπορούσαμε να κάνουμε με τα μισά ανθρωπάκια. «Να τα κολλήσουμε με κόλλα, με ταινία, με σιλικόνη, με συρραπτικό…
Τους πρότεινα να παίξουμε ένα μουσικό παιχνίδι με τα μισά χρωματιστά και χαμογελαστά απίθανα νηπιάκια. "Τρέχω, ψάχνω για να βρω... της τάξης μου το άλλο μισό"

Τοποθετήσαμε τα  μισά απίθανα νηπιάκια στο πάτωμα…


βάλαμε μουσική...
 

και το παιχνίδι ξεκινά... Τα παιδιά χορεύουν γύρω από τα μισά ανθρωπάκια ενώ παίζει μουσική. Καθώς τρέχουν αλλάζουν μεταξύ τους  τα μισά ανθρωπάκια.  Όταν σταματήσει ο καθένας παίρνει από μισό ανθρωπάκι και ψάχνει να βρει το φίλο του που κρατάει το άλλο μισό.  Ακουμπάμε, το μισό μας φιλαράκι, το χαιρετάμε, το χαϊδεύουμε...
















Τα παιδιά σε ζευγαράκια τώρα χορεύουν, τραγουδούν, αγκαλιάζονται, χαϊδεύουν ο ένας τον άλλον...


Εγώ κι εσύ μαζί.
Εγώ κι εσύ μαζί.
Τα βάσανά σου είναι και δικά μου,
και για τους δυο μας χτυπάει η καρδιά μου,
Δυο φιλαράκια με μια ψυχή,
Εγώ κι εσύ μαζί,
Εγώ κι εσύ μαζί.