Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Μετάφραση

Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου 2016

Το αρχικό μου γραμματάκι παρέα με το χαρούμενο δεντράκι!!!

Όλες οι πρώτες μέρες στο νηπιαγωγείο είναι αφιερωμένες στην οργάνωση της τάξης μας μέσα από πολύ παιχνίδι, χορό, κίνηση  και φαντασία. Πίνακες αναφοράς, καιρού,  «κανόνες»,  καρτελάκια με τα ονόματα…
Τα παιδιά δεν είναι παθητικά, συμμετέχουν ενεργά σε όλη τη διαδικασία, μέσα από ρόλους που αναλαμβάνουν.
Γράψαμε τα ονόματά μας σε καρτελάκια για τις ομάδες, για τα τραπεζάκια, τις κρεμαστρούλες, το παρουσιολόγιο, τα συρταράκια. Παίξαμε παιχνίδια αναγνώρισης του ονόματός με κίνηση, χορό και μουσική.  Και σειρά έχουν τα αρχικά μας γραμματάκια.

"Το χαρούμενο γραμματοδεντράκι" Μια ιστορία που από πέρσι είχε ενθουσιάσει πολύ τα μικρά μας Απίθανα Νηπιάκια και την παίξαμε και σήμερα


Μια φορά κι έναν καιρό
σ’ έναν τόπο πολύ κοντά απ’ εδώ
ζούσαν άνθρωποι καλοί
που ήταν όλοι γελαστοί.

Υπήρχαν σπίτια και σχολεία
και μια όμορφη πλατεία
με δέντρα και γάργαρα νερά
και πολλά χαρούμενα παιδιά.

Ήταν όμορφα, ήταν γελαστά
έξυπνα, απίθανα παιδάκια
γι αυτό και τα φωνάζανε 
Απίθανα Νηπιάκια!!!

Κάτω από ένα χαρούμενο δεντράκι
όλο το καλοκαιράκι
τα παιδιά τα χαρωπά

παιχνίδια έπαιζαν τρελά.

Πατήστε επάνω για να δείτε το βίντεο της ιστορίας μας!!!


Τα κείμενα και η μουσική επένδυση της ιστορίας είναι της κ. Στέλλας Μπάρμπα.

Από το πίνακα αναφοράς παίρνουμε το καρτελάκι που γράφει το όνομά μας και προσπαθούμε να βρούμε το φυλλαράκι που έχει επάνω το αρχικό μας γραμματάκι.





Κόβουμε με το χεράκι μας γλασέ χαρτάκια και τα κολλάμε επάνω στο φύλλο για να σχηματίσουμε ο αρχικό μας γραμματάκι.






Έτοιμα τα φυλλαράκια με αρχικά μας γραμματάκια!!!


Τα κρεμάσαμε επάνω στο δεντράκι μας και...

 Έτσι το χαρούμενο δεντράκι
γέμισε γραμματάκια
και είχε για πάντα συντροφιά
τα μικρά του φιλαράκια!!!

Τα πιο όμορφα, τα καλύτερα
τα πιο έξυπνα παιδάκια
που όλοι τα φωνάζουνε
ΑΠΙΘΑΝΑ ΝΗΠΙΑΚΙΑ!!!



Η περσινή μας ανάρτηση Εδώ

Δευτέρα 26 Σεπτεμβρίου 2016

Τα λόγια δεν είναι για να πικραίνουν, είναι μόνο την καρδούλα να γλυκαίνουν!!!

Βρισκόμαστε ήδη στην τρίτη βδομάδα μετά την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς. Καινούρια πρόσωπα, καινούριοι συμμαθητές, νέοι φίλοι. Η συνύπαρξη δεν είναι και τόσο εύκολη και ήδη τα πρώτα καυγαδάκια κάνουν την εμφάνισή τους. Πολλά και ανάμεικτα τα συναισθήματα, θυμός, στενοχώρια, κλάματα, νεύρα...

 "Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα αγόρι με άσχημο χαρακτήρα. Ο πατέρας του, του έδωσε ένα σακούλι με καρφιά και του είπε να καρφώνει ένα μέσα στον φράχτη, όποτε έχανε την υπομονή του ή μάλωνε με κάποιον. Την πρώτη ημέρα κάρφωσε πολλά καρφιά στον φράκτη. Σιγά, σιγά όμως έμαθε να συγκρατείται γιατί ήταν πιο εύκολο αυτό, από το να καρφώνει τις πρόκες.
Τελικά, έφθασε μια ημέρα που το αγόρι δεν κάρφωσε κανένα καρφί και το είπε στον πατέρα του. Τότε εκείνος του είπε να αφαιρεί ένα καρφί για κάθε ημέρα που δεν έχανε την υπομονή του. Οι ημέρες πέρασαν και τελικά το αγόρι μπόρεσε να πει στον πατέρα του ότι είχε αφαιρέσει όλα τα καρφιά. Τότε ο πατέρας του είπε:
- Όλα καλά, αλλά κοίταξε όλες τις τρύπες που υπάρχουν στον φράχτη. Δεν θα είναι ποτέ όπως πριν. Όποτε εσύ κάνεις κάτι κακό, αφήνεις στον άλλον μία πληγή. Μπορείς να καρφώσεις ένα μαχαίρι σε έναν άνθρωπο και έπειτα να το βγάλεις, αλλά θα μείνει πάντα ένα τραύμα. Ακόμη και να σε συγχωρήσουν το τραύμα θα μείνει. Ένα λεκτικό τραύμα κάνει περισσότερη ζημιά από φυσικό τραύμα. Οι φίλοι είναι σπάνια κοσμήματα, σε κάνουν να χαμογελάς και σε βοηθούν. Είναι έτοιμοι να σε ακούσουν, όποτε έχεις ανάγκη. Σε υποστηρίζουν και σου ανοίγουν την καρδιά τους. Δείξε στους φίλους σου πόσο τους αγαπάς και προσπάθησε να μην λες λόγια και να μην κάνεις πράξεις που πληγώνουν
Πόσο εύκολο είναι να εφαρμόσουμε το δίδαγμα της όμορφης αυτής ιστορίας στην καθημερινή μας ζωή ώστε να  σταματήσουμε να πληγώνουμε τους ανθρώπους που μας αγαπούν και μας στηρίζουν;
Την ιστορία την πήραμε από εδώ

24 γράμματα μόνο χρειάζονται για να φτιάξουμε εκατομμύρια λέξεις. Υπάρχουν λέξεις μεγάλες μα και μικρές, λέξεις αστείες. Λέξεις που μας βοηθούν να πούμε σημαντικά πράγματα όπως: "Σ' ΑΓΑΠΩ, Σ' ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, ΠΑΡΑΚΑΛΩ... "!!! Οι λέξεις ανήκουν στο καθένα από μας... εμείς διαλέγουμε, τι θα πούμε και πως θα το πούμε. Οι λέγεις μας μπορούν να πληγώσουν ή να στηρίξουν τους άλλους...

Διαβάσαμε το παραμύθι:


Παρακολουθήσαμε και σχολιάσαμε τα βίντεο:



Σκεφτήκαμε λέξεις και λογάκια που θα μπορούσαν να πληγώσουν τους συμμαθητές μας αλλά και να μας πληγώσουν όταν τις ακούμε:
- Χαζή, τρελός, ηλίθιος, δε σ' αγαπώ, δε θέλω να παίξω μαζί σου, βρωμάς, βλαμμένε, βλάκα, είναι χάλια τα ρούχα σου, μυρίζει η αναπνοή σου, είσαι άσχημη...
"Τι συναισθήματα μας προκαλούν όταν τα ακούμε όλα αυτά από τους άλλους;":
- Λύπη, στενοχώρια, θλίψη, ντροπή, θυμό, πόνο, μας πληγώνουν και μας τσαλακώνουν την ψυχή... 



Γράψαμε αυτά τα άσχημα λογάκια που μας στεναχωρούν και μας προκαλούν πόνο και τα πετάξαμε σε ένα σακί!!! 




Φουσκώσαμε μπαλόνια και επάνω σε κάθε μπαλόνι γράψαμε τα λογάκια που μας τσαλακώνουν την ψυχούλα μας...







και τα σκάσαμε ώστε να τα ξεχάσουμε και να μην τα ξανά πούμε ποτέ και σε κανέναν.








την ιδέα την πήραμε από εδώ

Σκεφτήκαμε λογάκια που μας κάνουν να νιώθουμε όμορφα όταν τα ακούμε.
- Σ' αγαπώ, ευχαριστώ, παρακαλώ, μυρίζεις όμορφα, θέλω να είμαστε φίλοι, θέλω να παίζω μαζί σου, είσαι υπέροχος, είσαι αστέρι ,είσαι γλυκιά, είσαι τέλειος, καλός...
- Τι συναισθήματα μας προκαλούν όταν ακούμε όμορφα γλυκά λογάκια;
-Χαρά, ευτυχία μας πλημμυρίζουν από αγάπη!!!



Γράψαμε όλα τα όμορφα, γλυκά λογάκια σε καραμελίτσες και τα φυλάξαμε σ' ένα όμορφο  βάζο που είναι γεμάτο αγάπη και γλύκα.




"
"Τα λόγια δεν είναι για να πικραίνουν, είναι μόνο την καρδούλα να γλυκαίνουν!!!"

Μάθαμε κι ένα πολύ όμορφο τραγουδάκι:

Γιούπι για για γιούπι-γιούπι για
Μου αρέσουν τα λογάκια τα γλυκά.
Όχι λόγια που πληγώνουν
Όχι λόγια που θυμώνουν
Μόνο λόγια που γλυκαίνουν την καρδιά.

Γιούπι για για γιούπι-γιούπι για
Τα πικρά λογάκια διώξτε μακριά,
Κι όποιος πει ποτέ ξανά,
Τα λογάκια τα πικρά,
Στη γλωσσίτσα να του βάλουν πιπεριά.

Γιούπι για για γιούπι-γιούπι για
γιούπι για για γιούπι-γιούπι για
Κι όποιος πει ποτέ ξανά,
Τα λογάκια τα γλυκά,
Ζαχαρίτσα θα φάει μια κουταλιά.

- Τι θα μπορούσαμε όμως να κάνουμε για να διαχειριστούμε το θυμό μας και να συνυπάρξουμε αρμονικά; 

Μια πολύ χρήσιμη τεχνική που οπτικοποιεί τον θυμό και βοηθά τα παιδιά να τον κατανοήσουν είναι "τα θυμωμένα μπαλόνια" την πήραμε από εδώ

Φουσκώσαμε ένα μπαλόνι παρομοιάζοντας το μπαλόνι με το σώμα μας και τον αέρα το θυμό μας. Περιγράφουμε πως έτσι ακριβώς είμαστε  όταν είμαστε  θυμωμένοι. 
- Πως θα μπορούσαμε να βγάλουμε τον αέρα- θυμό από το μπαλόνι - σώμα μας;
Με μια καρφίτσα σπάμε το μπαλόνι. Τα παιδιά τρομάζουν στο άκουσμα. 
- Έτσι ακριβώς αισθάνονται οι άλλοι όταν γινόμαστε επιθετικοί, φοβούνται και τρομάζουν. 


Στη συνέχεια φουσκώνουμε άλλο μπαλόνι, αλλά δεν το δένουμε. 


Αφήνουμε λίγο λίγο τον αέρα να βγει από μέσα. 


Ο  αέρας - θυμός έφυγε από το μπαλόνι - σώμα δίχως να σκάσουμε το μπαλόνι αλλά και να τρομάξει κανείς. 


Τέλος, συζητάμε με τα παιδί και τους θυμίζουμε πως αν αφήσουμε τον θυμό να μαζευτεί μέσα μας, κάποια στιγμή θα εκραγούμε όπως το μπαλόνι και μπορεί να κάνουμε κακό στον εαυτό μας ή στους γύρω μας. 
Γι αυτό μπορούμε να ξεπεράσουμε το θυμό μας πιέζοντας ένα μπαλάκι, ένα μαξιλάρι, τσαλακώνοντας ένα χαρτί, ζουλώντας ζυμάρι ή πλαστελίνη.

Παρασκευή 23 Σεπτεμβρίου 2016

Η Πασχαλίτσα η μικρή μου μαθαίνει να είμαι υπάκουο παιδί!!!

Από την αρχή της σχολικής χρονιάς, προκειμένου να εξασφαλίσουμε τις καλύτερες δυνατές συνθήκες συνύπαρξης στο χώρο του σχολείου μας με τα μικρά μας Απίθανα Νηπιάκια, πρώτο μας μέλημα είναι να ορίσουμε τους κανόνες αποδεκτής-θετικής συμπεριφοράς των παιδιών μας στην τάξη! Οι κανόνες βοηθούν τα παιδιά να αισθάνονται σιγουριά, γιατί καλύπτει την ανάγκη τους για όρια. Για να λειτουργήσουν οι κανόνες της τάξης αλλά και στην οικογένεια, είναι προτιμότερο  να βγουν από τα ίδια τα παιδιά και όχι  να βάλουμε εμείς κανόνες που νομίζουμε ότι χρειάζονται.
Οι "κανόνες" θα πρέπει να είναι γίνονται κατανοητοί από τα παιδιά, και να είναι σύντομοι και σαφείς. Να διατυπώνονται θετικά για παράδειγμα: "Πετάω τα σκουπίδια μέσα στο καλάθι" όχι "Δεν πετάω σκουπίδια κάτω", και να  τους αναρτήσουμε  κάπου που να μπορούν  να τους βλέπουν. Τα παιδιά πρέπει να κατανοήσουν όχι τι  δεν πρέπει να κάνουμε, αλλά τι πρέπει να κάνουμε!
Κυρίως όμως θα πρέπει να είμαστε συνεπείς στην τήρησή τους!!! Δεν μπορούμε, για παράδειγμα, να ζητήσουμε από τα παιδιά να είναι ευγενικά εάν εμείς δεν τους φερόμαστε ευγενικά.

Στα πλαίσια λοιπόν της διαθεματικής ενότητας με θέμα: "Εγώ κι εσύ όλοι μαζί" διαβάσαμε το παραμύθι με τίτλο: 

"Το Ξωτικό της Γκρίνιας"


Περίληψη:

Ο Γιάννης και η Λένα είναι δύο γλυκά αδελφάκια που αγαπούν πολύ τη μητέρα τους. Μια μέρα όμως, που πηγαίνουν μαζί της στο σούπερ μάρκετ, αρχίζουν να γκρινιάζουν για να τους αγοράσει σοκολάτες. Ευτυχώς, μια ηλικιωμένη γυναίκα τους χαρίζει ένα σοκολατένιο αβγό, και σταματούν να παραπονιούνται. Όταν γυρίζουν στο σπίτι, τα αδελφάκια διαπιστώνουν ότι μέσα στο αβγό κρυβόταν το... Ξωτικό της Γκρίνιας!  Ενώ στην αρχή τα παιδιά χάρηκαν που απόκτησαν έναν καινούργιο φίλο, το Ξωτικό της Γκρίνιας έκανε συνεχώς αταξίες και έκανε τη ζωή τους δύσκολη. Έτσι η μαμά τους πρότεινε να σημειώσουν κάπου τους κανόνες για να μην τους ξεχνάνε και να μπορέσει να τους μάθει και ο φίλος τους. Πήρε μαρκαδόρο και έγραψε τους κανόνες που έλεγαν τα παιδιά πάνω στο χάρτινο πίνακα που είχαν τα παιδιά στο δωμάτιό τους. Είχε και μια απίθανη ιδέα. Έφτιαξε μία πασχαλίτσα με δυο σειρές από βούλες και την κρέμασαν στην πόρτα της κουζίνας. Και πρότεινε στα παιδιά:
  "Θα βγάζουμε μια βούλα όποτε κάνετε μια αταξία αλλά θα τη βάζουμε πίσω όποτε κάνετε μια καλή πράξη. Αν έχει όλες τις βούλες η πασχαλίτσα μέχρι το βράδυ θα μπορείτε να διαλέγετε μια ιστορία για καληνύχτα'
Αυτό βοήθησε τα παιδιά να καταλάβουν πόσο όμορφη γίνεται η ζωή όταν τηρούμε ορισμένους κανόνες καλής συμπεριφοράς.

Με αφορμή αυτό το παραμύθι καταγράψαμε όλοι μαζί τους δικούς μας κανόνες...

"Είμαι υπάκουο παιδί"

Κάθε πρωί στην ώρα μου
πηγαίνω στο σχολείο
και παίρνω απ’ την κυρία μου
φιλάκι για βραβείο.


Σηκώνω το χεράκι μου
σαν θέλω να μιλήσω
γιατί εγώ κανένανε
δε θέλω ν ενοχλήσω.


Πετάω τα σκουπίδια μου
μέσα στο καλαθάκι,
φροντίζω εγώ την τάξη μου
είμαι καλό παιδάκι.


Στην τουαλέτα πάντοτε
πατάω καζανάκι,
πλένω τα χεράκια μου
είμαι καθαρό παιδάκι.


Στο διάλειμμα τους φίλους μου
δε σπρώχνω, δε μαλώνω.
τους αγαπώ πάρα πολύ
ποτέ μου δε θυμώνω.


τους βάλαμε επάνω σε μια μεγάλη πασχαλίτσα τους κρεμάσαμε στον πίνακα στην παρεούλα μας για να τους βλέπουμε και να μην τους ξεχνάμε...




και τους μάθαμε να τους λέμε τραγουδιστά για να τους θυμόμαστε πάντα!!!


Πήραμε την ιδέα από τη μαμά του Γιάννη και της Λένας και φτιάξαμε κι εμείς τις δικές μας πασχαλίτσες....



τις κρεμάσαμε στον πίνακα...


και συμφωνήσαμε με τα παιδιά μας, πως κάθε φορά που θα κάνουν μια αταξία θα τους αφαιρείτε μια βουλίτσα ενώ σε κάθε καλή πράξη θα επιστρέφετε η βουλίτσα. στη θέση της. Εάν στο τέλος της ημέρας είναι όλες οι βουλίτσες στη θέση τους, τότε εμείς οι κυρίες οφείλουμε να τους κάνετε μια χάρη. 

Κατασκευάσαμε πασχαλίτσες με τους "κανόνες" της τάξης μας  για να τις πάρουμε στο σπίτι, να τις δείξουμε στη μαμά και στον μπαμπά και να φτιάξουμε και στο σπίτι, τους "κανόνες" της οικογένειάς μας.







Δεν ξεχνάμε ποτέ ότι τα παιδιά παίζοντας μαθαίνουν  καλύτερα!!!