Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Μετάφραση

Τρίτη 2 Φεβρουαρίου 2016

Αλκυόνα... λίγη ζεστασιά στην καρδιά του χειμώνα!!!

Σήμερα το πρωί, ημέρα της Υπαπαντής του Κυρίου εκκλησιαστήκαμε. Επιστρέψαμε με λιακάδα στο σχολείο μας. Η μέρα ήταν υπέροχη, ηλιόλουστη, ζεστή.  Με τίποτα δε θύμιζε χειμώνα. Βγάλαμε τα μπουφάν μας, για να δροσιστούμε λιγάκι.
-Κάνει πολλή ζέστη κυρία σα να είναι άνοιξη!!!
-Δεν είναι όμως άνοιξη, έχουμε χειμώνα.
-Πως γίνεται να κάνει τόση ζέστη το χειμώνα;
-Τι συμβαίνει;
Μια βόλτα στο διαδίκτυο για να λύσουμε τις απορίες μας.
 "Οι Αρχαίοι Έλληνες μέσα στη καρδιά του χειμώνα, είχαν παρατηρήσει λίγες μέρες ηλιόλουστες, χωρίς σύννεφα και ανέμους. . Οι μέρες αυτές τοποθετούνται στο χρονικό διάστημα από την 15η Δεκεμβρίου έως και την 15η  Φεβρουαρίου κάθε έτους, ονομάζονται "Αλκυονίδες" και η  ονομασία τους προήλθε από την αλκυόνα, το πολύχρωμο, πανέμορφο θαλασσοπούλι  που τις μέρες αυτές γεννά τα αβγά της."

Ο μύθος της αλκυόνας και οι αλκυονίδες μέρες.


Σύμφωνα με το μύθο, η Αλκυόνη πριν γίνει πουλί, ήταν μια πεντάμορφη κοπέλα,  κόρη του Αίολου, του θεού του ανέμου  και της Ενάρετης.
Η Αλκυόνη ήταν παντρεμένη με τον Κύηκα κι ήταν τρισευτυχισμένη. Περνούσαν τόσο όμορφα, που άρχισαν να πιστεύουν σιγά – σιγά ότι δεν είναι κοινοί θνητοί, αλλά ισάξιοι με τους 12 Θεούς του Ολύμπου.
Ο Κύηκας θεώρησε τον εαυτό του ισάξιο του Δία και η Αλκυόνη πίστευε πως ήταν ισάξια της Ήρας. Μάλιστα άρχισαν να αποκαλούν ο ένας τον άλλο με τα ονόματα των Θεών. Αυτό προκάλεσε την οργή του Δία. Όταν το έμαθε θύμωσε τόσο πολύ, που έριξε έναν κεραυνό στο καράβι του Κύηκα κι αυτός μη μπορώντας να παλέψει με τα μανιασμένα κύματα, πνίγηκε.
Η Αλκυόνη περίμενε τον άνδρα της στο ακρογιάλι και καθώς περνούσε η ώρα κι ο καιρός η αγωνία της  μεγάλωνε ακόμη περισσότερο . Μέσα από τη μανιασμένη θάλασσα το μόνο που μπορούσε πια να αντικρίσει ήταν κάποια ξύλα από το καράβι του Κύηκα. Άρχισε τότε να κλαίει απαρηγόρητα . Ημερόνυχτα θρηνούσε το χαμό του αγαπημένου της Κύηκα. Ο Δίας στο τέλος τη λυπήθηκε και τη μεταμόρφωσε σε ένα πανέμορφο πουλί, με λαμπερά γαλάζια φτερά, την αλκυόνα (Alcedo atthis ).
Η αλκυόνα ζει και αναπαράγεται κοντά σε ακτές, ποτάμια, λίμνε, υγροτόπους και σε παράκτιες λιμνοθάλασσες της Ελλάδας, της Κύπρου και της Ευρώπης γενικότερα. Μοιάζει σα να περιμένει να εμφανιστεί μέσα από τα κύματα ο αγαπημένος της Κύηκας.
Το μαρτύριο όμως της αλκυόνας δεν τελείωνε εδώ . Γεννούσε τα αυγά της μέσα στη βαρυχειμωνιά και τα κλωσούσε πάνω σε πέτρες και βράχια στις ακτές . Κάποιες φορές τα αγριεμένα κύματα όμως ορμούσαν με μανία πάνω στη φωλιά της κι αυτή καταστρεφόταν μαζί με τα αυγά της.

Ο Δίας και πάλι έδειξε συμπόνια στην αλκυόνα κι έτσι μέσα στην καρδιά του χειμώνα, οι άνεμοι κοπάζουν κι ο ήλιος λάμπει, βοηθώντας την αλκυόνα να κλωσήσει τα αυγά της.

Παρακολουθήσαμε το video που βρήκαμε στο διαδίκτυο.


Ζωγραφίσαμε τις εντυπώσεις μας, από το μύθο.


Πήραμε χρώματα, πινέλα, σφουγγάρια, φτερά, κόλα, πλαστελίνη και φτιάξαμε μια ομαδική κατασκευή.
Σ' ένα λευκό κάνσον ζωγραφίσαμε με γκρι τέμπερα χρησιμοποιώντας πινέλα και σφουγγαράκια, τα βράχια όπου γεννά τα αβγά της η αλκυόνα...



την καταγάλανη θάλασσα με τα καθάρια νερά της...





τον καθαρό ουρανό με τα χαμογελαστά συννεφάκια...





τον λαμπερό ήλιο με τις χρυσαφένιες ηλιαχτίδες του...



το πανέμορφο θαλασσοπούλι, με τα πολύχρωμα φτερά, την αλκυόνα μας...


και τα αβγουλάκια της επάνω στη φωλίτσα που είναι χτισμένη στα βράχια!!!





"Αλκυόνα... λίγη ζεστασιά στην καρδιά του χειμώνα!!!"









Η Αλκυόνα και σε ψηφιακή μορφή γιατί αρέσει πολύ στα Απίθανα Νηπιάκια!!! Συναρμολόγησε, παίξε, διασκέδασε!!!