Από την αρχή της σχολικής χρονιάς, προκειμένου να εξασφαλίσουμε τις καλύτερες δυνατές συνθήκες
συνύπαρξης στο χώρο του σχολείου μας με τα μικρά μας Απίθανα Νηπιάκια, πρώτο μας μέλημα είναι να ορίσουμε τους κανόνες
αποδεκτής-θετικής συμπεριφοράς των παιδιών μας στην τάξη! Οι κανόνες βοηθούν τα
παιδιά να αισθάνονται σιγουριά, γιατί καλύπτει την ανάγκη τους για όρια. Για να
λειτουργήσουν οι κανόνες της τάξης αλλά και στην οικογένεια, είναι προτιμότερο να βγουν από τα ίδια τα παιδιά και όχι να βάλουμε εμείς κανόνες που νομίζουμε ότι
χρειάζονται.
Οι "κανόνες" θα
πρέπει να είναι γίνονται κατανοητοί από τα παιδιά, και να είναι σύντομοι και
σαφείς. Να διατυπώνονται θετικά για παράδειγμα: "Πετάω τα σκουπίδια μέσα στο
καλάθι" όχι "Δεν πετάω σκουπίδια κάτω", και να
τους αναρτήσουμε κάπου που να
μπορούν να τους βλέπουν. Τα παιδιά
πρέπει να κατανοήσουν όχι τι δεν πρέπει
να κάνουμε, αλλά τι πρέπει να κάνουμε!
Κυρίως όμως θα
πρέπει να είμαστε συνεπείς στην τήρησή τους!!! Δεν μπορούμε, για παράδειγμα, να
ζητήσουμε από τα παιδιά να είναι ευγενικά εάν εμείς δεν τους φερόμαστε
ευγενικά.
Στα πλαίσια λοιπόν
της διαθεματικής ενότητας με θέμα: "Εγώ κι εσύ όλοι μαζί" διαβάσαμε το παραμύθι με τίτλο:
"Το Ξωτικό της Γκρίνιας"
Περίληψη:
Ο Γιάννης και η Λένα
είναι δύο γλυκά αδελφάκια που αγαπούν πολύ τη μητέρα τους. Μια μέρα όμως, που
πηγαίνουν μαζί της στο σούπερ μάρκετ, αρχίζουν να γκρινιάζουν για να τους
αγοράσει σοκολάτες. Ευτυχώς, μια ηλικιωμένη γυναίκα τους χαρίζει ένα
σοκολατένιο αβγό, και σταματούν να παραπονιούνται. Όταν γυρίζουν στο σπίτι, τα
αδελφάκια διαπιστώνουν ότι μέσα στο αβγό κρυβόταν το... Ξωτικό της
Γκρίνιας! Ενώ στην αρχή τα παιδιά
χάρηκαν που απόκτησαν έναν καινούργιο φίλο, το Ξωτικό της Γκρίνιας έκανε
συνεχώς αταξίες και έκανε τη ζωή τους δύσκολη. Έτσι η μαμά τους πρότεινε να
σημειώσουν κάπου τους κανόνες για να μην τους ξεχνάνε και να μπορέσει να τους
μάθει και ο φίλος τους. Πήρε μαρκαδόρο και έγραψε τους κανόνες που έλεγαν τα
παιδιά πάνω στο χάρτινο πίνακα που είχαν τα παιδιά στο δωμάτιό τους. Είχε και
μια απίθανη ιδέα. Έφτιαξε μία πασχαλίτσα με δυο σειρές από βούλες και την
κρέμασαν στην πόρτα της κουζίνας. Και πρότεινε στα παιδιά:
"Θα βγάζουμε μια
βούλα όποτε κάνετε μια αταξία αλλά θα τη βάζουμε πίσω όποτε κάνετε μια καλή
πράξη. Αν έχει όλες τις βούλες η πασχαλίτσα μέχρι το βράδυ θα μπορείτε να
διαλέγετε μια ιστορία για καληνύχτα'
Αυτό βοήθησε τα
παιδιά να καταλάβουν πόσο όμορφη γίνεται η ζωή όταν τηρούμε ορισμένους κανόνες
καλής συμπεριφοράς.
Με αφορμή αυτό το παραμύθι καταγράψαμε όλοι μαζί τους δικούς
μας κανόνες...
"Είμαι υπάκουο παιδί"
Κάθε πρωί στην ώρα μου
πηγαίνω στο σχολείο
και παίρνω απ’ την κυρία μου
φιλάκι για βραβείο.
Σηκώνω το χεράκι μου
σαν θέλω να μιλήσω
γιατί εγώ κανένανε
δε θέλω ν ενοχλήσω.
Πετάω τα σκουπίδια μου
μέσα στο καλαθάκι,
φροντίζω εγώ την τάξη μου
είμαι καλό παιδάκι.
Στην τουαλέτα πάντοτε
πατάω καζανάκι,
πλένω τα χεράκια μου
είμαι καθαρό παιδάκι.
Στο διάλειμμα τους φίλους μου
δε σπρώχνω, δε μαλώνω.
τους αγαπώ πάρα πολύ
ποτέ μου δε θυμώνω.
τους βάλαμε επάνω σε μια μεγάλη πασχαλίτσα τους κρεμάσαμε στον πίνακα στην παρεούλα μας για να τους βλέπουμε και να μην τους ξεχνάμε...
και τους μάθαμε να τους λέμε τραγουδιστά για να τους θυμόμαστε πάντα!!!
Πήραμε την ιδέα από τη μαμά του Γιάννη και της Λένας και φτιάξαμε κι εμείς τις δικές μας πασχαλίτσες....
τις κρεμάσαμε στον πίνακα...
και συμφωνήσαμε με τα παιδιά μας, πως κάθε φορά
που θα κάνουν μια αταξία θα τους αφαιρείτε μια βουλίτσα ενώ σε κάθε
καλή πράξη θα επιστρέφετε η βουλίτσα.
στη θέση της. Εάν στο τέλος της ημέρας είναι όλες οι βουλίτσες στη θέση τους,
τότε εμείς οι κυρίες οφείλουμε να τους κάνετε μια χάρη.
Κατασκευάσαμε πασχαλίτσες με τους "κανόνες" της τάξης μας για να τις πάρουμε στο σπίτι, να τις δείξουμε στη μαμά και στον μπαμπά και να φτιάξουμε και στο σπίτι, τους "κανόνες" της οικογένειάς μας.
Δεν ξεχνάμε ποτέ ότι τα παιδιά παίζοντας μαθαίνουν καλύτερα!!!
