Ένα Νηπιαγωγείο γεμάτο Χαμόγελα... : "Μάρτη Μάρτη μου καλέ..."

Μάρτη, Μάρτη μου καλέ… καλωσόρισες! Πρωτομηνιά σήμερα και παρά τις χαμηλές θερμοκρασίες, το κρύο και την παγωνιά εμείς καλωσορίζουμε την Άνοιξη! Άλλωστε έτσι είναι ο «Μάρτης… χάδια κάνει, πότε κλαίει και πότε γελάει»

Η κατεργαριά του Μάρτη

"Στα πολύ παλιά χρόνια ο Μάρτης ήταν ο πρώτος μήνας του έτους. Μια κατεργαριά όμως που έκαμε σε βάρος των άλλων μηνών που ήταν τ’ αδέλφια του στάθηκε η αιτία για να του πάρει την πρωτοκαθεδρία ο Γενάρης.

Στο σπίτι του γέρου χρόνου είχαν μαζευτεί οι δώδεκα μήνες. Ήταν μεσημέρι και ο Ιανουάριος είπε:

- Δε φτιάχνουμε κρασί σ’ ένα βαρέλι, ώστε να μπορούμε να πίνουμε κάθε φορά που μας έρχεται η όρεξη;

- Ναι, ναι, είπαν όλοι με ένα στόμα.

Έτσι και έγινε. Έριξαν στο βαρέλι το μούστο και περίμεναν να ζυμωθεί και να γίνει κρασί. Όταν λοιπόν ζυμώθηκε ο μούστος και έγινε το κρασί, ο Μάρτης, που του άρεσαν πολύ οι φάρσες, σκέφτηκε να σκαρώσει μια στους αδερφούς του.

ο βαρέλι είχε δώδεκα κάθετες τρύπες που κατέληγαν σε πίρους. Ο Μάρτης είπε:

«Αδέρφια, επειδή είμαι γέρος, ο πιο γέρος και δεν μπορώ να σκαρφαλώνω, σας πειράζει να ξαπλώσω στον τελευταίο πίρο που ανήκει στον Ιανουάριο και να πιω ξαπλωμένος κρασί;»

Οι άλλοι μήνες και ο Ιανουάριος δέχτηκαν. Έτσι ο Μάρτης ξάπλωσε και οι υπόλοιποι σκαρφάλωσαν. Άρχισαν να πίνουν κρασί. Όμως κάτι περίεργο γινόταν. Για το Δεκέμβριο δεν είχε άλλο κρασί. Μετά άρχισαν και οι άλλοι μήνες να μην έχουν άλλο κρασί ώσπου τελείωσε για όλους εκτός του Μάρτη, που συνέχιζε να πίνει ακόμα κρασί.

Τότε οι έντεκα μήνες κατάλαβαν το σχέδιο του Μάρτη και θύμωσαν πολύ. Σκέφτηκαν και συμφώνησαν όλοι λοιπόν να τον τιμωρήσει ο Γενάρης που ήταν και ο μεγαλύτερος αδελφός από τους υπόλοιπους έντεκα. Τον πιάνει λοιπόν ο Γενάρης και του τραβάει ένα ξύλο που βόγκηξε. Του αφαιρεί και το πρωτείο που είχε, να αρχίζει δηλαδή το έτος κάθε Μάρτη, και από τότε ορίστηκε να αρχίζει το έτος από το Γενάρη.

Από τότε όταν ο Μάρτης θυμάται τη φάρσα που σκάρωσε στ’ αδέλφια του και τους ήπιε όλο το κρασί, γελάει και ο καιρός ξαστερώνει. Όταν πάλι θυμάται το ξύλο που έφαγε και τα πρωτεία που έχασε κλαίει και χαλάει ο καιρός με βροχές και χιόνια."

Πηγή: Εδώ

"Μάρτη" ή "Μαρτιά"

Από τη 1η ως τις 31 του Μάρτη, τα παιδιά φορούν στον καρπό του χεριού τους ένα βραχιολάκι, φτιαγμένο από στριμμένη άσπρη και κόκκινη κλωστή, τον "Μάρτη" ή "Μαρτιά". Σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση, ο "Μάρτης" προστατεύει τα πρόσωπα των παιδιών από τον πρώτο ήλιο της Άνοιξης, για να μην καούν. Φτιάχνεται την τελευταία ημέρα του Φεβρουαρίου και φοριέται είτε σαν δαχτυλίδι στα δάχτυλα, είτε στον καρπό του χεριού σαν βραχιόλι. Καμιά φορά φοριέται ακόμα και στο μεγάλο δάχτυλο του ποδιού, ώστε να μην σκοντάφτει ο κατοχός του… Περισσότερα σε παλαιότερη ανάρτηση: Εδώ

Φτιάξαμε μαρτάκια για τα χεράκια μας...

Για να υποδεχτούμε και να καλωσορίσουμε τους φτερωτούς μας φίλους, τα χελιδόνια, που μας είχαν αφήσει το φθινόπωρο για να πάνε στις ζεστές χώρες και τώρα ετοιμάζονται σιγά σιγά για το ταξίδι της επιστροφής στις φωλίτσες τους, φτιάξαμε ένα σπιτάκι, μια φωλίτσα- ταΐστρα με χάρτινο κουτί από γάλα.

Χελιδονίσματα:

Σύμφωνα με την παράδοση, από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, την πρώτη μέρα του Μάρτη γιορτάζουν τα παιδιά με τα κάλαντα της άνοιξης «Τα χελιδονίσμτα» Γιορτάζουν το ξύπνημα της φύσης, το καλωσόρισμα της άνοιξης και τον ερχομό των χελιδονιών. Φτιάχνουν ένα ομοίωμα χελιδονιού τη "χελιδόνα" το οποίο το στολίζουν με λουλούδια, χρωματιστές κορδέλες και κουδουνάκια, τριγυρίζουν στα σπίτια και τραγουδάνε με τις μελωδικές φωνούλες τους, τα κάλαντα της άνοιξης, σκορπώντας χαρούμενες ευχές στον κόσμο.

Φτιάξαμε τις χελιδόνες μας...

Στολίσαμε το καλαθάκι μας με ανοιξιάτικα λουλούδια και ξεχυθήκαμε στους δρόμους της γειτονιά μας για να τραγουδήσουμε τον ερχομό της άνοιξης. Η γειτονιά πλημμύρισε από χαρούμενες, μελωδικές, παιδικές φωνούλες...

Κρεμάσαμε και την ταΐστρα μας επάνω σε ένα δέντρο για να τη βρουν τα χελιδόνια όταν επιστρέψουν από το μακρινό τους ταξίδι.

Στην επιστροφή επισκεφτήκαμε και τους φίλους του 1ου Νηπιαγωγείου (2ο τμήμα) στον επάνω όροφο του κτιρίου όπου μας υποδέχτηκαν με χαρά οι μικροί μας φίλοι και οι κυρίες του Μαρία και Σόνια και Μαρία. Τραγουδήσαμε όλοι μαζί τα χελιδονίσματα.